Largimi i Dhimitër Anagnostit është një humbje që ndjehet thellë, një boshllëk që nuk mund të plotësohet. Por, edhe pse nuk është më midis nesh, krijimtarinë e tij e ndjejmë ende çdo ditë, kudo ku arti flitet dhe jeton.
Ai nuk ishte thjesht një artist—ishte një shpirt që e ndiente çdo detaj të jetës dhe e pasqyronte atë në çdo vepër filmike. Me çdo fjalë, çdo skenë, çdo dritë të imagjinatës së tij, na mësoi që kinemaja është arti më i bukur. Nuk ishte vetëm krijues, ishte një njeri që e bëri artin një pasion që të zinte frymën.
Në çdo pjesë të veprës së tij, mbeti një shenjë e pashlyeshme: ajo e një njeriu që ia dha gjithçka artit që besonte. Veprat e tij janë më shumë se thjesht histori—janë gjurmë që do të udhëheqin brezat që do të vijnë.
Taqo, faleminderit që më shumë se një jetë, na dhurove një pasuri të pafundme. U prehsh në paqe, dhe artin tënd do ta mbajmë përjetësisht të ndezur.
